درس اولویتهای زندگی
یک روز معلم، با جعبهای سنگین وارد کلاس شد.
جعبه رو روی میز گذاشت و از داخلش یک ظرف شیشهای بزرگ درآورد.
بدون اینکه کلمهای حرف بزند، از داخل جعبه چند سنگ بزرگ بیرون آورد و ظرف شیشهای رو تا جایی که جا داشت، پر از سنگ بزرگ کرد.
بعدش از دانشآموزها پرسید: آیا ظرف شیشهای پر شده؟ همه شاگردها گفتند: بله
بعدش معلم رفت سراغ جعبه و سنگ ریزه از آن بیرون آورد و همه آنها را داخل ظرف شیشهای ریخت. کمی ظرف شیشهای رو تکان داد تا سنگریزهها کاملا در لابلای سنگهای درشت قرار بگیرند.
دوباره از شاگردان پرسید: آیا ظرف پر شده؟ همه پاسخ دادند بله!
ولی گویا کار معلم تمام نشده بود.
معلم دوباره سراغ جعبه رفت و یک ظرف پر از شن و ماسه بیرون آورد و همه آنها را داخل ظرف شیشهای ریخت. شن و ماسهها همهجای ظرف رو پر کردند.
مجدد معلم پرسید: آیا ظرف پر شده؟ و باز هم پاسخ دانشآموزان بله بود!
این بار معلم یک بطری آب از درون جعبه بیرون آورد و روی محتویات ظرف شیشهای ریخت و گفت: حالا این ظرف پر شد!
بعد از دانش آموزان پرسید میدونید معنی این نمایش چیه؟
این شیشه و محتویاتش، بیانگر زندگی و اولویتهای هر کدوم از ماست.
سنگهای بزرگ، نشوندهنده مهمترین بخشهای زندگی ما هستند. همونهایی که برای ما بالاترین اولویت رو دارند.
مسائلی مثل خدا و خانواده و سلامتی.
اگر بیشترین تمرکزمون روی اولویتهای زندگیمان نباشد، هیچوقت فرصت رسیدگی به اونها رو نخواهیم داشت.
اینها، همون مواردی هستند که اگه ما همهچیز رو هم از دست بدیم، با همینها میتونیم زندگی کنیم و دوباره زندگیمون رو بسازیم.
پس یادتون باشه همیشه اولویت زندگی خودتون رو روی سنگهای بزرگ بگذارید.
بعد از اون نوبت سنگریزهها میرسه. چیزهای مهمی هستند که اولویت دوم رو دارند. مثل کار و تحصیل و خونه و ماشین.
بعد از سنگهای درشت، باید روی این موارد تمرکز کنیم.
شن و ماسه و آب هم مسائل دیگهای هستند که اهمیت و اولویت پایینترین دارند.
معلم ادامه داد اگه با کارهای کوچک و کم اهمیت(شن و ماسه و آب) زندگی خودتون رو پر کنید، دیگه جا و زمانی برای مسائل مهمترزندگی نخواهید داشت.
پس همیشه توی زندگی، حواسمون به اولویتهای زندگی باشه.