اسفند
۴ ربع پولسازی رابرت کیوساکی
رابرت کیوساکی، نویسنده کتاب پرفروش پدرپولدار-پدر بیپول، روشهای درآمدزایی و پولسازی افراد مختلف را به ۴ دسته کلی تقسیم میکند.
کیوساکی معتقد است که افراد هر کدام از این ۴ دسته مختلف، دارای طرز فکرها، ویژگیها، ترجیحات و علایق گوناگونی هستند و بههمین دلیل این دستهها را میتوان علاوه بر روشهای پولسازی و درآمدزایی افراد، روشهای زندگی آنها نیز دانست.
بهطور کلی دستهبندی افراد از لحاظ سبک درآمدزایی و پولسازی، میتواند از آموزشها و پیشینه خانوادگی و همچنین ترجیحات جامعه سرچشمه بگیرد.در این دستهبندی، عموما افرادی که در سمت راست ماتریس قرار دارند، از لحاظ درآمد و ثروت در سطح بالاتری نسبت به افراد سمت چپ هستند و توصیه میشود حتی اگر در ۲ دسته اول نیز قرار دارید، سعی کنید برای ورود به دستههای سوم و چهارم آموزش ببینید.
چهار دسته کلی درآمدزایی و پولسازی عبارتند از:
کارمندان – خویش فرمایان (صاحب شغل شخصی) – صاحبان کسب و کارها- سرمایهگذاران
در ادامه هز کدام از این ۴ دسته را بررسی میکنیم و نقاط قوت و ضعف هرکدام را نیز میبینیم.
دسته اول (کارمندان):
کارمندان افرادی هستند که در ازای زمان و انرژی که میگذارند درآمد کسب میکنند. این افراد در زمان مشخص، در مکانی مشخص و کاری مشخص را انجام میدهند و در ازای این ۳ پارامتر، پولی را به عنوان حقوق دریافت میکنند.
کارمندی یک شغل است و نباید از آن بهعنوان کسب و کار یا بیزینس یاد شود.
نکات مهم در یافتن یک شغل برای این دسته از افراد علاوه بر حقوق، مزایا، میزان مرخصی، بیمه و ساعت کاری است.
کارمندان بهازای هرروزی که سرکار حاضر نمیشوند، درآمدشان از بین میرود.
کارمندان افرادی هستند که از ریسک بیزارند و حاشیه امن خودشان را بهشدت دوست دارند.
بزرگترین چالش برای این دسته، انجام کارهایی است که نتیجه نامعلومی دارد.
نمونههای این شغلها عبارتند از:
تمام کارمندان رده بالا و رده پایین شرکتها و ادارات(پاره وقت و تمام وقت)-کارگران فصلی-پیکهای رستورانها-معلمان مدارس و اساتید دانشگاه و …
دسته دوم (خویش فرمایان یا صاحبان شغل شخصی):
خویش فرمایی هم نوعی شغل است که خیلیها به اشتباه آنرا بیزینس مینامند. خویش فرماها افرادی هستند که صاحب شغل خود هستند. در برخی اوقات این افراد تعداد اندکی کارمند را هم در کنار خود استخدام میکنند.
خویش فرماها به نوعی کارمندانی هستند که برای خودشان کار میکنند.
آنها نیز مانند کارمندان در ساعات مشخصی که خودشان مشخص میکنند، در محلی مشخص، کاری مشخص را انجام میدهند و در ازای آن پول دریافت میکنند.
خویش فرمایان در بعضی اوقات بهدلیل درآمدهای نسبتا خوب خود را بیزینسمنهایی میدانند که دارای کسب و کار هستند.
این دسته از افراد بسیار به آزادی عمل خودشان اهمیت میدهند و علاقهای به کار کردن برای کسی ندارند.
افراد خویش فرما عموما تمام کارها را خودشان انجام میدهند. حتی اگر چند کارمند هم داشته باشند. در نهایت خودشان باید کارها را بررسی کنند تا خیالشان راحت شود.
این افراد هم مانند کارمندان اگر چند روزی سرکار حاضر نشوند، درآمدشان را از دست میدهند.
بزرگترین چالش این افراد سپردن کارها به فرد دیگر است. چرا که معتقدند خودشان کاررا به بهترین شکل انجام میدهند.
نمونههایی از این دسته:
پزشکان دارای مطب خصوصی، رانندههای تاکسیهای خطی و اینترنتی، معلمان خصوصی، اکثر مغازهداران و …
۲ دسته اول، به ازای زمانی که برای شغلشان اختصاص میدهند، درآمد کسب میکنند. به محض حذف زمان، درآمدشان از بین میرود.
دسته سوم (صاحبان کسبوکارها):
این دسته از افراد، صاحبان بیزینس هستند. کسب و کارها شامل کاری است که در آن شخص مالک، یک ساز و کار کلی را بهوجود آورده و کارمندانی را استخدام کرده تا کارها را به بهترین شکل انجام دهند.
افراد این دسته بسترکلی کسب و کار را میسازند. سپس قوانین کلی را مشخص میکنند. و مابقی کارها را به افراد استخدامی و کارمندان میسپارند.
صاحبین بیزینس بهترین افراد را برای انجام هر کاری استخدام میکنند. و کار را به او واگذار میکنند.
این دسته از افراد قدرت رهبری بالایی دارند. قوانین خوبی وضع میکنند . از آن طریق بهترینها را سر کارهای مختلف مینشانند.
درواقع این افراد از قدرت اهرمها به بهترین شکل استفاده میکنند. اگر یک صاحب کسب و کار حتی چند ماه هم حضور فیزیکی نداشته باشد، بازهم کسب و کارش به شکلی عالی پیش میرود.
این افراد قدرت سیستم و اهرمها را به خوبی درک کردند.
نمونههایی از این دسته:
صاحب تاکسیهای اینترنتی-صاحبین رستورانهای زنجیرهای-صاحب کارخانههای بزرگ تولید موادغذایی و خودرو و …
دسته چهارم (سرمایهگذاران):
سرمایهگذاران دسته آخر چهار روش کسب درآمد هستند. این افراد نیز مانند دسته سوم یعنی صحبین بیزینس، قدرت اهرمها را بهخوبی میشناسند. تنها تفاوت این ۲ دسته در نوع اهرمشان است.
دسته سوم از اهرام افراد و کارمندان استفاده میشد. در دسته سرمایهگذاران، از اهرم پول استفاده میشود.
سرمایهگذاران همانطوریکه از نامشان پیداست، با پولشان در جاهای مختلف سرمایهگذاری میکنند و کسب درآمد میکنند.
سرمایهگذاری کاری است که بسیاری از افراد آنرا پرریسک و قمارگونه میدانند. در حالیکه یک سرمایهگذار، با تحلیل و تکنیکهای سرمایهگذاری کاملا آشناست.
سرمایهگذاران قدرت تحلیل بازار را بهخوبی بلدند و با استفاده از شرایط مختلف که اکثر افراد دچار بحران مالی میشوند، کسب سود میکنند.
سرمایهگذاری مدلهای مختلفی دارد:
سرمایه گذاری در ملک، بورس، ارزهای دیجیتال، طلا، ارز، بازارهای مالی، استارتاپها و …
هرکدام از این روشها قواعد مخصوصی دارند و برخی از آنها در کشورمان ممنوع هستند. پس قبل از سرمایهگذاری حتما از قواعد اطلاعات کافی بهدست بیاورید.
کسب درآمد به روش دستههای سوم و چهارم، راهی است بهسوی ثروت. تقریبا تمامی افراد ثروتمند دنیا در این ۲ دسته قرار دارند. این افراد به جای استفاده از زمان خودشان، از زمان افراد دیگر و قدرت پول استفاده میکنند.
در نهایت این نکته را هم باید بهخاطر داشته باشیم که هرکدام از این ۴ دسته دارای نقاط قوت و ضعف خاص خودشان هستند.
دسته کارمندی ریسکی از بابت سرمایه ندارد و همیشه حقوقی سرماه دارد. ولی خطر از دست دادن شغل و تعدیل نیرو و … هرلحظه آنها را تهدید میکند.
دسته صاحب شغل شخصی(خویش فرمایان) از آزادی عمل برای وضع قوانین برخوردارند ولی احتما از دست دادن کسب و کار در بحرانها وجود دارد و همچنین به دلیل مشغلههای زیاد معمولا این افراد زمانی مناسب برای استفاده از پولشان ندارند.
دسته صاحبان بیزینس (کسب و کارها) معمولا درآمد و زمان مناسب برای مارشان دارند ولی بهدلیل پیشرو بودن در بازار، احتمال دشمنیهای زیاد از طرف رقیبان کوچک وجود دارد. همچنین برای مشاغل نوپا جاانداختن فرهنگ آن کسب و کار کاری هزینه بر و دشوار هست.
در نهایت دسته سرمایهگذاران، معمولا سودهای خوبی میبرند ولی احتما خطا در محاسبات و همچنین پایین آمدن ارزش سرمایهگذاریهایشان در ازای اتفاقات پیشبینی نشده وجود دارد.
بهطور کلی با توجه به سلیقه و سبک شخصیتی خود شغل یا بیزینس خود را انتخاب کنید. بسیار عالی است که در هر دستهای که هستید، فکر راهاندازی کسب و کارشخصی و یا سرمایهگذاری را داشته باشید. و در کنار شغلتان، یک بیزینس سودده را نیز راهاندازی کنید.